Συνεργατικές & Συμμετοχικές Διαδικασίες στην Εκπαίδευση

 Το παρόν σχέδιο δράσης μελετήθηκε και προσαρμόστηκε στις συνθήκες και συμπεριφορές που παρατηρήθηκαν στη σχολική μονάδα. Αντικείμενο προς διευθέτηση αποτελεί η πρόληψη και αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού.  Για την θεωρητική πλαισίωση της δράσης συμβουλεύτηκα τα έργα: κοινωνία κοινότητα και ψυχική υγεία Ζήση Α. (Gutenberg 2013),  Haim Omer: ήρεμη δύναμη επιμ. Φιλοκώστας Δ. (Γλάρος 2018),  J. H Ballantine,  F. M Hammack κοινωνιολογία της εκπαίδευσης μια συστημική ανάλυση  επιμ. Γουβιάς Δ. (επίκεντρο 2015). Σε πολλά σχολεία παρατηρούνται φαινόμενα που χρήζουν παρέμβασης τόσο για την ενδυνάμωση των λειτουργών όσο και για την στήριξη και κατανόηση των γονέων και των παιδιών. Στην τρέχουσα επικαιρότητα γίνεται μεγάλη αναφορά σε εκφάνσεις σχολικού εκφοβισμού, σε επιστημονικές εκθέσεις αλλά και άτυπα σε διαλόγους μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών και καλό είναι να αποσαφηνιστούν οι πρακτικές που συγκέρασαν στην διαμόρφωση μιας εικόνας αντιπροσωπευτικής ως προς την τ

Μπορεί η τέχνη να μετουσιώσει αντιλήψεις και στάσεις; Τι συμβαίνει πραγματικά την ώρα του διαλλείματος; Όταν στο σχολικό περιβάλλον παρατηρούνται αποκλίνουσες συμπεριφορές, ποιος είναι σε θέση να αναλάβει δράση; Εν τέλει ποια κριτήρια είναι αξιόπιστα και ικανά ώστε να ταξινομήσουν συμπεριφορές που εκδηλώνονται σε μια ηλικία που χαρακτηρίζεται από μεταβλητότητα; Πως μπορούμε να προσεγγίσουμε ευαίσθητα θέματα μέσα στην τάξη και παράλληλα να διατηρήσουμε ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον; Αυτά τα ερωτήματα με απασχόλησαν την τρέχουσα σχολική χρονιά. Δεν ήταν κάτι εύκολο, ούτε κάτι απτό. Η φύσις του αντικειμένου των εικαστικών αποτελεί μια παράλληλη διαδρομή, μια προσέγγιση που τείνει να γεφυρώσει τους συμβολικούς κόσμους ανάμεσα σε γονείς, εκπαιδευτικούς και παιδιά. Η τέχνη, όπως έλεγε και ο Klee''δεν αναπαριστά το ορατό, το καθιστά ορατό''.  Πολλές φορές μάλιστα, απαντά στη βια μέσα από τη συλλογικότητα και τη συνεργασία.  Σε ένα ιδιαίτε